Καπνοί από Τσιγάρα

Καπνοί από τσιγάρα

 

μου θολώσαν το μυαλό,

κοίταξα τα πρόσωπά τους

κι'πα δέν χωράω πια εδώ.

Νομίζω ήρθε η στιγμή

να σηκωθώ να φύγω,

μα νοιώθω τόσο μοναχός

γι'αυτό κι ας κάτσω λίγο.

-Ακούω μια κραυγή στα σκοτεινά.

-Κοιτάω εκεί που κυτάξατ' όλοι.

-Μια φωνή μέσα απ'τη σιωπή.

-Κι αφήνω πίσω μου μια άδεια πόλη.

Φίλοι μου άπλωσαν το χέρι

κι ένα ρίγος μου λιώνει το κορμί,

γέρνω τα μάτια κλείνοντάς τα,

μα δέν υπάρχει επιλογή.

Νομίζω ήρθε η στιγμή

να σηκωθώ να φύγω,

μα νοιώθω τόσο μοναχός

γι'αυτό κι ας κάτσω λίγο.

-Ακούω μια κραυγή στα σκοτεινά.

-Κοιτάω εκεί που κυτάξατ' όλοι.

-Μια φωνή μέσα απ'τη σιωπή.

-Κι αφήνω πίσω μου μια άδεια πόλη.

Ψάχνωντας

Μέσα στου μυαλού τη φυλακή,

μοιάζουν γύρω όλα μαύρα.

Και ΄φυγε η ελεύθερη ψυχή

και χάθηκε στα μαύρα τα σκοτάδια.

Ψάχνω της σιωπής το γλυκό νερό,

για να σας τραγουδήσω.

Βαρέθηκα μάσκες να φορώ

για να σας αντικρήσω.

Σωπάστε λοιπόν για λίγο

θέλω απο ΄δω να φύγω.

Μόνος να μείνω να βρώ

αυτό που ψάχνω καιρό.

Ψάχνω της σιωπής το γλυκό νερό,

για να σας τραγουδήσω.

Βαρέθηκα μάσκες να φορώ

για να σας αντικρήσω.

Μόνος μου έμεινα και γέλασα

υπέροχα που πέρασα.

Μόνος μου δίχως κανένα σκοπό

τη γαλήνη να βρώ.

Ψάχνω της σιωπής το γλυκό νερό,

για να σας τραγουδήσω.

Βαρέθηκα μάσκες να φορώ

για να σας αντικρήσω.

Φοβισμένη Πεταλούδα

Μή φοβάσαι όταν ανοίγουν τα φώτα

κι η πόλη γίνεται πολύ σκοτεινή

θα σε πιάνω σφιχτά απ'το χέρι

θα'μαστε για πάντα μαζί.

Σαν φοβάσαι,φοβάμαι μαζί σου

άσε θα κλαίω για σένα εγώ

το λιμάνι σου θα΄μαι για πάντα

και θα σε φιλοξενώ.

Ομορφή μου πεταλούδα

Άνοιξέ μου τα φτερά

Ο κόσμος μας να πλημυρήσει

Απο χρώματα τρελά.

Μή φοβάσαι όταν ανοίγουν τα φώτα

κι πόλη γίνεται πολύ μαγική

θα σε πιάνω σφιχτά απ'το χέρι

θα'μαι για πάντα εκεί.

Θα περάσουν μεγάλες φουρτούνες

αφού ζούμε σε κόσμο σκληρό

θα'ρχοναι όμως και μπουνάτσες

να γλυκαίνουν ξανά το μυαλό.

Ομορφή μου πεταλούδα

Άνοιξέ μου τα φτερά

Ο κόσμος μας να πλημυρήσει

Απο χρώματα τρελά.

Το Τρένο του Χρόνου

Αμίλεικτος ο χρόνος ορμάει μπροστά,

 

σκοτώνει τις ώρες βασανιστικά,

με τρώει η αδικία γι'αυτή την κλεψιά,

και ο πρίγκηπας του πόνου χαμογελά

Μοιάζει σαν να θέλει να μ'εκδικηθεί,

που μπήκα σε σώμα κ πήρα ζωή,

δρόμοι μ'αγκάθια πολλοί πειρασμοί,

θέλει ολόκληρο να με καταπιεί.

Τρέχει το τρένο,φρένα νεκρά,

τρέχει συνέχεια μπορεί στο πουθενά.

Άλλη μια μίζερη μέρα περνά

κι εγώ μέσα σε λίγα τετραγωνικά.

Τον πλανήτη Γή τον κάνουν φυλακή,

το κορμί δέν αντέχει άλλο η ψυχή,

θέλω να ετοιμάσω την μεγάλη φυγή,

ελεύερος να νοιώσω την ύστατη στιγμή.

Οι ράγες γλυστράνε το μυαλό μου θολό,

ψάχνω να κατέβω έναν έρημο σταθμό,

σωτηρία δέν βλέπω στον κόσμο αυτό,

η αγάπη κ' η ειρήνη όνειρο μακρινό.

Τρέχει το τρένο,ρομπότ μουβαλά,

τρέχει συνέχεια μα το χάος μπροστά.

Άλλη μια ώρα μίζερη περνά,

κι εγώ κλεισμένος μέσα σε κουτιά.

Ο πλανήτης Γή μια καλωδιακή,

η κάθε ανάσα στεγνώνει την ψυχή,

πρέπει να βρω την μαγική συνταγή,

δέν τραβάει άλλο η μηχανή.

Ανάβω τσιγάρο ονειροπωλώ,

θα 'θελα να 'μουν σαν τον σκύλο κι εγώ,

δίπλα στην ασφάλεια στο μεγάλο αφεντικό

και όχι πεταμένος σ'ένα στενό.

Τρέχει το τρένο κι ο χρόνος κυλά,

τρέχει συνέχεια σταθμος πουθενά.

όλο το χρόνο την ενέργεια ρουφά

κι εγώ βλέπω τη ζωή μου έργο σε σινεμά

~Ν~

Πολίτης λέει του γαλάζιου πλανήτη,

τις χάρες του πληρώνεις να δείς απ'το σπίτι,

καλώδια,κουτιά,ανία,πλήξη,

του άρχοντα η φρίκη σ'έχει πνίξει.

Φρούδες ελπίδες,ψεύτικα γέλια,

ψεύτικες εικόνες,δεμένα τα χέρια,

σαύρες τρυγύρω,πρόσωπα μεταλλαγμένα,

μα ο πλανήτης ο δικός μου είναι πέρ' απ' τα 'στέρια.

Τρέχει το τρένο στις ράγες κυλά,

τρέχει συνέχεια σωτηρία πουθενά.

ο μίζερος χρόνος τρέχει μπροστά,

κι ο μηχανοδηγός να μου γελά.

Ρολάρει το τρένο κι ο χρόνος κυλά,

φεύγει η ζωή μου μπορεί στο πουθενά,

όλη την ενέργει απ΄το κορμί μου ρουφά

κι ο χρονος χάνετε στον αέρα σκορπά.

Ανάσταση

Άγγελοι και Αρχάγγελοι κατέβηκαν ξανά,

Μες της πρώτης νιότης στο κορμί σου

Και ένιωσα ανήμπορος και τόσο μακριά

Απ΄τη λεπτή γλυκιά και απαλή ψυχή σου.

Σε ήθελαν, σε άρπαξαν, σ’ έσερναν μακριά

Σε πύλες που δεν ήξερες σε έσπρωχναν

Ας ήταν θεέ μου όλα αυτά απατηλά

Ηφαίστειο έχει γίνει η πνοή σου τώρα πια.

Μα όλα γύρω αλλάζουν, γυρίζουν ξαφνικά

Και αισθάνομαι ξανά γιγαντωμένος

Σε άρπαξα, σε ανάστησα με δυο καυτά φιλιά

Και διώξαμε τους άπληστους αγγέλους.

Φύγε και μη γυρίσεις φωνάζω με φωνή

Που τσάκισε τους μαύρους τους αγίους

Και τρόμαξαν σαν θέριεψα και ούρλιαξα ξανά
Τον θάνατο νικήσαμε και μείναμε παιδιά.

Ψεύτρα Ζωή

Τα μάτια θολά

 

παράξενη θλίψη

με το κρύο αγκαλιά

σε κκαίει η πλήξη.

Με πένθιμα βύματα

το κουφάρι γυρνά

φυλακισμένη καρδιά

πετά τα κλειδιά

Σκέψεις τρελλές

γεννά το μυαλό σου

μιλάει παλαβά

ο άλλος εαυτό σου.

Η ζωή σαν κλέυτης

σου πέρνει τη χαρά

και ο χρόνος βοηθός της

σκοτώνει τα όνειρα.

Η ζώη ειναι ψεύτης

όνειρα γεννά

και ξάφνου μια μέρα

μακρυά τα σκορπά.

Σκέψεις τρελλές

γεννά το μυαλό σου

μιλάει παλαβά

ο άλλος εαυτό σου.

Νέοι για Πάντα

Μεθησμένα φεγγάρια μελανχόλικα,

κάθε μέρα τα ίδια στέκουν μοναχικά

έμεις εδώ αυτά εκεί ψηλά,

μου φαίνετε πως είναι στημένη δουλειά.

-Ζήσε λοιπόν -και κάντα όλα

περπάτα τη ζωή σου -σε κατηφόρα

κράτα την ενέργεια -στο δικό σου σώμα

γάμα γέλα πιέστα οσο είσαι νέος ακόμα.

Χιλιάδες οι λέξεις σιωπηλές πολύ,

δέν προσθέτουν κάτι στη κούφια ζωή,

άλλος μένει πίσω άλλος περνάει εκει,

μα ο πατέρας για όλους μαγική συνταγή.

-Ζήσε λοιπόν -και κάντα όλα

περπάτα τη ζωή σου -σε κατηφόρα

κράτα την ενέργεια -στο δικό σου σώμα

γάμα γέλα πιέστα οσο είσαι νέος ακόμα.

Ψέμματα οι αλήθειες τους, άρνηση,

μη μπείς στο τρυπάκι στη μετάλαξη,

είμαστε ο Θεός πάθε παράκρουση,

'ξυγήσου όπως θέλεις χωρίς ανάλυση.

-Ζήσε λοιπόν -και κάντα όλα

περπάτα τη ζωή σου -σε κατηφόρα

κράτα την ενέργεια -στο δικό σου σώμα

γάμα γέλα πιέστα οσο είσαι νέος ακόμα.